Huishoudbeurs 2016

Foto: deze blog gaat over getuigenis van een vrouw die wij mochten dopen in 2017!

(Bijbel)

Romeinen 1:16 – “Want ik schaam mij het evangelie niet; want het is een kracht Gods tot behoud voor een ieder die gelooft.”

Sinds ik echt tot geloof ben gekomen, heeft Gods liefde op wonderbaarlijke wijze mijn leven compleet veranderd. Mijn hart is veranderd, mijn perspectief op het leven is veranderd. Sindsdien gebeuren er voor mijn gevoel echt wonderen.

Ik geloof niet in toeval. Vele dingen worden natuurlijk beïnvloed door onze keuzes of die van anderen, positief of negatief. Maar ik mag nu ook geloven dat een liefdevolle God het goede met ons voor heeft, ons leiding wil geven en samen met ons wil werken. Zelfs negatieve keuzes van onszelf of van anderen kan Hij ten goede keren.

Ik dien een God van liefde.

In 2011 maakte ik een keuze die ik soms als compleet fataal of dom ervaar. Maar God vergeeft wanneer je onwetend bent of fouten maakt, en geeft herstel, eer en je waardigheid terug. Hij kan alles ten goede keren, ook in ons leven vandaag.

Mijn kant van het verhaal:

Die bewuste ochtend had ik stille tijd met God. Mijn kleine meisje van nog geen jaar lag heerlijk te slapen als een klein engeltje. Ik ging bidden en mijn dag aan God opdragen, omdat ik die middag met een goede vriendin even naar de Huishoudbeurs zou gaan.

Als jonge moeder geniet ik enorm van mijn baby, maar soms is het zwaar met slapeloze nachten en reflux. Even eruit met een vriendin was dus heel fijn. Tijdens mijn gebed ervaarde ik iets bijzonders in mijn hart: ik zou iemand ontmoeten die mogelijk in dezelfde situatie als ik zat, iemand die God al langere tijd op het oog had. Deze persoon was speciaal, en God wilde dat ik haar persoonlijk zou ontmoeten en van Hem getuigen.

De dag op de beurs was gezellig: we kregen een make-over, wonnen een VR-bril, kregen gratis snoep en genoten van elk moment. Toch had ik aan het eind van de dag nog niemand ontmoet.

Vermoeid stapte ik in een overvolle trein naar huis, en daar zag ik haar: een jonge zwangere vrouw tegenover me. Mijn hart zei: dit is haar.

Ik sprak haar aan over haar mooie buik, en kreeg een woord van kennis voor haar vriendin: zij was christen, maar niet echt bezig met God. Dit klopte. In Amersfoort stopten we even uit om te bidden voor beide vriendinnen en haar vriend, een intense ervaring die zelfs een waarschuwing bracht voor de vriend van de jonge vrouw die zwanger is.

Ongelofelijk genoeg bleek dat we in dezelfde wijk wonen. Zo begon een vriendschap die steeds bijzonderder werd. Na ongeveer een jaar, en veel verzet, kwam zij tot geloof en mag ik nu eindelijk getuigen van Gods wonderlijke werk in haar leven.

(Heb veel vanwege haar privacy eruit gehaald en de situatie) ze emailde mij dit;

Getuigenis:

Ik en geloven? Nee nooit dat is niet voor mij. Ik was echt zo ongelovig als wat. God nee die bestaat niet! Dat is wat ik dacht.

Mijn leven is altijd een puinhoop geweest. Vanaf negen maanden oud ben ik uit huis geplaatst. Ik kwam in een crisisopvang terecht en later pleeggezin terecht.  Pleegouders zijn niet gelovig ik ging wel naar een basisschool waar ze het over de bijbel hadden gegaan, heb vormsel en communie moeten doen. Ben gedoopt toen ik heel klein was. Als tiener in groepen gaan wonen en had een weekendgezin die gelovig was. Het waren hele lieve mensen die mij enorm geholpen hebben om verder te gaan in het leven. Af en toe gingen we op zondag mee naar de dienst in de basis in Apeldoorn.  Dit vond ik op zich wel interessant maar verder hoefde ik er ook niks van.

Achteraf was God dus eigenlijk al heel lang bij me maar dat besefte ik toen nog niet.

Op een gegeven moment leerde ik een jongen kennen ik was verliefd en we gingen samenwonen. We kregen samen een kind. Maar deze jongen was niet goed voor mij. Uiteindelijk is hij ook bij ons weggegaan.

Maar in de periode dat ik zwanger was zijn wij samen naar de negen maanden beurs in Amsterdam geweest. Op de terugweg in de trein leerden wij iemand kennen. Zij begon te vertellen en te praten over God en wist dingen te vertellen die een vreemde niet zou kunnen weten. Ze waarschuwde mijn toenmalige partner.

Het bleek dat deze vrouw vlakbij ons in de buurt woonde wat toch wel erg bijzonder was. Pas later vertelde zij dat God haar die dag blijkbaar had gezegd dat ze iemand zou ontmoeten die mogelijk hetzelfde mee zou maken als zij.

Na die eerste ontmoeting in de trein in februari 2016 hebben we contact gehouden en werden we vriendinnen.

Door deze vrouw kwam ik in contact met God. Ik hoorde er nog steeds liever niks over en reageerde nogal nonchalant als zij over God sprak en vond dat het niet voor mij weggelegd was. Ze nodigde me regelmatig uit om een meeting of dienst bij te wonen maar dit wees ik elke keer af ik wilde dat niet.

Toen op 26 augustus 2017 gebeurde er iets bijzonders.

De hele dag voelde ik mij enorm onrustig en ik wist niet waardoor ik had nergens zin in terwijl ik normaal altijd weg was en mijn huis ontvluchte. Toen om half zes ’s avonds schrok ik opeens enorm en dacht ik moet naar die meeting toe.

Snel ging ik mezelf en mijn kleintje aankleden en zijn we snel naar de stolp in Apeldoorn (daar waar de meeting zou plaatsvinden) gelopen. Ik liep daar naar binnen en ging naar de zaal maar de deur was dicht. Op dat moment zakte de moed al in mijn schoenen en wilde ik het alweer opgeven. Ik belde mijn vriendin op maar zij nam niet op. Toen wilde ik naar huis lopen dit was echt niks voor mij het zal wel weer een vergissing zijn. Liep het gebouw uit en precies op dat moment belde mijn vriendin me terug. Ik vertelde haar dat ik er stond maar dat de deur niet open was en vol verbazing maar toch ook blijdschap antwoorde ze oh je bent er wel je bent toch gekomen. Je moet aan de andere kant zijn. Ik wist niet waar en ze haalde me op.

Liep met haar mee en ging de zaal in ik was totaal angstig begon te trillen en te zweten en wist niet wat er gebeurde. De gehele dienst zijn we gebleven we hebben geluisterd naar alles wat er verteld werd. Maar echt begrepen nee dat deed ik niet.

Uiteindelijk rond het einde van de dienst heb ik besloten om mijn leven aan de HEER te geven

er werd voor me gebeden en profetie uitgesproken.

Op het moment dat ik dit besloot kwam er een wespen aanval ik was hier zo enorm bang voor en wist niet wat er gebeurde. Ze vlogen echt op mij af en probeerden mij aan te vallen. De mensen die er waren hebben gebeden en hierdoor verdwenen deze wespen ook.

Veel van die avond over wat er gezegd is weet ik niet meer maar wat ik wel weet is dat nadat ik het besluit heb genomen om mijn leven aan de HEER te geven ze zeiden dat er iets aan mijn ogen veranderd was.

Ik voelde me ook anders en een stuk rustiger en minder angstig. Mijn angst voor wespen is sinds die avond ook verdwenen.

Na de meeting hebben we nog even met z’n allen genoten van mac donalds.

Na deze avond is er enorm veel veranderd.

Ik had besloten om mij opnieuw te laten dopen.

Kreeg een beeld van hoe dit eruit moest zien. Ik zag een meer voor me met een klein strand een maan in het halfdonker. Dit heb ik ook verteld en ik stond erop dat het ook zo zou gebeuren want dit beeld kon ik toch niet zomaar krijgen?

Mijn doop gebeurde vrij snel na mijn besluit. Op 5 september 2017 ben ik gedoopt en

het gebeurde inderdaad zoals mijn beeld.

Strijd voor het dopen:

De nacht voor de doop heb ik een enorme strijd ondervonden. Ik werd wakker en had een enorme pijn in mijn buik. Toen ik keek was mijn buik enorm opgezet en leek ik wel zwanger mijn buik bewoog allerlei richtingen op het leek net als mijn zwangerschap bewoog het was zo apart.

Ik ben weer gaan slapen en dacht dat het wel over zou gaan maar niet veel later werd ik opnieuw wakker. Ik kreeg amper lucht en het voelde alsof er een hand om mijn keel heen zat en iemand mij van het leven wilde beroven. Maar het gekke was dat er niemand was alleen dat gevoel.

En zo verliep mijn nacht.

Ik vertelde dit de volgende dag aan mijn vriendin en ze vertelde mij dat het een aanval van het kwaad was. Dat ze vochten om mijn ziel en dat ik niet alleen was. Dat ik gelukkig ook niet de enige was die dit mee gemaakt had maar dat het wel aangaf hoe bijzonder ik was.

Die avond zijn we naar het meer gereden en hebben we eerst heerlijk gegeten waarna we ons klaarmaakten voor de doop. Voor dat we het water in stapten werd er eerst voor me gebeden. Daarna zijn we het water ingegaan.

Mijn vriendin en haar toekomstige man hebben mij gedoopt het was heel bijzonder. Haar wist niet wat hij moest zeggen maar tijdens de doop sprak hij precies dezelfde woorden uit als zijn vriendin.

God sprak door hun heen.

Het water was ijskoud maar op het moment dat ik helemaal ondergedompeld werd kregen wij  het enorm warm en was ik heel blij en gelukkig.

Ze gingen verder bidden voor mij maar plotseling had ik totaal geen kracht meer. Ik viel voorover in het water en kon totaal niks doen. Ik gaf me op dat moment ook totaal over aan de HEER. Op een gegeven moment kon ik weer staan er werd gezegd sterk kind van Jezus sta op in Jezus naam en ik kon ineens weer gaan staan.

Hierna voelde ik me zo goed zo vrij blij en zo enorm warm en geliefd.

Het was echt een prachtige doop. En God heeft nog veel meer wonderen in mijn leven gedaan na deze bijzondere ervaringen.

Ik leerde gaandeweg te bidden met God. De heer neemt langzaamaan verdriet bij me weg en heeft me voorzien van een grotere en rustigere woning dan waar ik voorheen zat.

Hij gaf me op bijzondere wijze spullen.

En zo heeft God met ieder zijn leven een plan en zal hij je voorzien in hetgeen je echt nodig hebt.

God is er ook voor jou en je bent hem meer dan waard. Denk niet dat hij niet voor jou er is want hij is er voor iedereen die oprecht voor hem kiest.

Liefs,

Anoniem